Ne dešava se često da oko jednog glumca postoje toliko usaglašena mišljenja kritike i publike. U Srbiji koja ima dugu tradiciju kvalitetnih glumaca jednom čovjeku je to pošlo za rukom. Upravo on posebno se izdvojio i ušao u srca publike širom regiona. Njegovo ime je Nebojša Glogovac, rođeni Trebinjac koji je Fakultet dramskih umjetnosti završio u Beogradu u jednoj od najboljih klasa posljednjih nekoliko desetina godina u Srbiji (Sergej Trifunović, Nataša Ninković, Vojin Ćetković).
Piše: Vedran Grahovac
Izbjegavajući da bude dio estrade, svojom neposrednošću, šarmom i jednostavnošću bio je je jedan od omiljenih glumaca ne samo kod publike nego i medija. Svojim radom i pregrštom ulogama došao je u poziciju za koju slobodno možemo reći da je sam glumački vrh ne samo srpske nego i regionalne filmske scene. Serijske i filmske uloge koje je igrao u susjednoj Hrvatskoj, ali i Bosni i Hercegovini samo potvrđuju ovu tezu. Svakoj od uloga, bilo glavnoj ili sporednoj, posvećivao se maksimalno. U tom smislu, nije mu bilo teško da igra komične likove, ali i da bira ozbiljne pa i „škakljive“(bar za naše prostore) uloge koje su često znale biti rizik, poput uloge Draže Mihailovića ili pak uloge u filmu Ustav Republike Hrvatske. Nerijetko je u svojim nastupima govorio o devijacijama u društvu i onome šta bi kultura uopšte trebala biti. Uprkos toj kritičnosti i samokritičnosti ostao je prizeman, iako je zbog nagrada i uspjeha u glumi imao razloge da stvari posmatra i sa visine. Nažalost, na vrhuncu svoje karijere iznenada je preminuo 2018. godine.
Danas, nakon više od dvije godine od smrti ovog velikog glumca, njegov lik i dalje ne prestaje da blijedi. U ovom tekstu navedene su samo neke od uloga (njih pet i to filmskih) po kojima ćemo pamtiti Nebojšu Glogovca. Naravno, treba naglasiti da je taj izbor uvijek težak i da se on uvijek i sasvim opravdano može korigovati.
Vjekoslav – Ustav Republike Hrvatske
Iako nije uobičajeno da glumci iz Srbije dobijaju glavne uloge u hrvatskim filmovima i to još filmovima velikih hrvatskih reditelja, Glogovcu je to pošlo za rukom više puta (Ustav Republike Hrvatske, Kenjac). Jedna od glavnih uloga koju je ostvario van Srbije jeste i uloga u filmu “Ustav Republike Hrvatske” velikog reditelja Rajka Grlića. Za ovu ulogu Glogovac je jednom prilikom rekao kako mu je najzahtjevnija u karijeri. I zaista, glumeći profesora intelektualca koji je poštovalac ustaške ideologije i koji se noću oblači kao žena i izlazi takav u grad, pomjerio je granice u glumi ne samo u Hrvatskoj nego i regionalnoj kinematografiji. To je uloga oko koje se „digla prašina“, ali koja je pobrala sve moguće kritike i na osnovu koje je Glogovac samo potvrdio ono što su mnogi već znali, a to je da se radi o glumcu svjetskog kalibra. Ante Tomić, scenarista ovog filma i lika Vjekoslava koga u filmu tumači Glogovac, rekao je da je tek nakon gledanja maestralne role Glogovca zapravo shvatio kakvo su Rajko Grlić i on čudovište napisali a koje je Glogovac autentično prenio na platno.
Ivan – Hadersfild
Ovaj film rađen je po istoimenoj kultnoj beogradskoj pozorišnoj predstavi. Iako najmanje komercijalan sa ove liste, inserti iz ovog filma sa Glogovcem često su i danas gledani i spominjani. Glumeći bolesnog momka na tabletama, zapravo vrlo visokog intelektualnog kapaciteta, Glogovac je uz ulogu u “Ustavu Republike Hrvatske” načinio najveću fizičku transformaciju u svojoj karijeri. Da ona ne bude zasnovana samo na tom fizičkom i tjelesnom aspektu, potrudio se svojim glumačkim talentom i nevjerovatno emotivnim monolozima koji ovom filmu daju jednu posebnu umjetničku vrijednost. Po mišljenju mnogih ljudi iz struke da je ovu rolu odigrao neko u Holivudu on bi za nju morao dobiti bar nominaciju za Oskara. Velika uloga koja je Glogovca postavila u antologiju domaćeg filma.
Mladen – Klopka
Jedan od najvećih i najozbiljnijih filmova u karijeri Nebojše Glogovca. Iako nije tip filma koji je bioskopski hit, Klopka je bila dosta gledana i vremenom je postala jedan od onih filmova koji nađu put do velikog dijela publike. U ovoj drami koja se bavi moralnim i egzistencijalnim pitanjima Glogovac je odglumio oca koji zbog bolesti djeteta i para kojih nema prelazi onu crvenu liniju poslije koje nema nazad. Na neki način ovaj film kao centralni motiv koristi onaj iz knjige „Zločin i kazna“, ali na savremeni i nama blizak način. Sa malo teksta Glogovac je ovdje odglumio lika koji je žrtva života i kapitalizma, ali koji ne želi da se preda. Reditelj ovog filma Srdan Golubović rekao je da mu se samo jednom desilo u karijeri da iz prvog puta snimi scenu i da je to upravo bilo na filmu “Klopka” i naravno sa Nebojšem Glogovcem.
Živac – Kad porastem biću Kengur
Najmanje ozbiljan film(uslovno rečeno) sa ove liste, ali film koji je postao kultni (bar u Srbiji) i uveliko prihvaćen od strane publike. Zapravo, „Kengur“ je autentično svjedočanstvo odrastanja na beogradskom asfaltu i to je jedan od razloga zašto su generacije odrastale na ovom filmu i zbog čega su replike iz „Kengura“ i dan danas u upotrebi, bar kod one mlađe i srednje populacije. Za razliku “Ustava Republike Hrvatske” i “Klopke”, u ovom filmu Glogovac ima sporednu, ali takođe upečatljivu ulogu. Glumeći beogradskog taksistu vjerno je donio lik nervoznog, ali suštinski dobrog i neiskvarenog čovjeka. Zapravo, svaka rečenica u ovom filmu osmišljena je dobro iako se čini kao jedan sasvim neobavezan tekst. Upravo te njegove replike u velikoj mjeri žive i danas među filmofilima, kako u Srbiji tako i Bosni i Hercegovini i regionu. Ova uloga na neki način je i „krivac“ zbog čega će Glogovac kasnije nerijetko dobijati slične uloge, odnosno uloge za koje se kaže da su tipske i slične. Naravno, to ga neće spriječiti da odigra i neke maestralne, skroz suprotne uloge od ove.
Bogdan – Ubistvo s predumišljajem
Prva glavna uloga na filmu Nebojše Glogovca u debitanstkom ostvarenju reditelja Gorčina Stojanovića. U tandemu sa Brankom Katić, Glogovac vjerno i upečatljivo donosi lik Bogdana koji u vihoru rata počinje da voli, na neki način i živi, ali koji uprkos tome želi da se vrati na ratište u svoj zavičaj. Drugačije životne filozofije od svoje partnerke, u ovom filmu Glogovac je već ovom ulogom nagovijestio o kakvom se glumcu radi uprkos činjenici da mu je to prva glavna uloga na filmu i uopšte jedno od prvih pojavljivanja na filmskom platnu. Kvalitet njegove izvedbe prepoznala je i kritika a što je rezultiralo nagradom Car Konstantin za najbolju mušku ulogu na Filmskim susretima u Nišu. Danas, 25 godina nakon ove uloge možemo reći da je ovaj film preživio sud vremena, da se smatra savremenim srpskim klasikom a ova uloga svakako je nezaobilazna ne samo kada govorimo o karijeri Nebojše Glogovca nego kada govorimo generalno o ulogama u savremenoj srpskoj, ali i regionalnoj kinematografiji.