Jedan od najljepših gradova svijeta je italijanska diva na vodi – Venecija. Elegantne gondole koje plove kroz kanale, uzdizanje oko 400 mostova, prelijepe palate i crkve, lutanje kroz uske uličice, golubovi, cvjetni balkoni, čak i one najotpornije na romantiku i pozitivne emocije neće ostaviti imunim.
Svaki dio ove turističke meke vraća u neka davna vremena duždeva, mletačkih trgovaca, dama u raskošnim haljinama, a to je posebno vidljivo tokom karnevala. Tada Veneciju preplave hiljade stranaca željnih da u gradu pod maskama uživaju u tradicionalnoj zabavi.
Kad se stavi maska i kad počne zabava na otvorenom, dešava se svojevrsni povratak u srednjevjekovnu Veneciju kada su se ljudi veselili na karnevalima i balovima, na kojim je sve bilo dozvoljeno, osim jednog – da se skine maska i otkrije ko je onaj koji je nosi. Karneval u Veneciji vlasnik je titule jednog od najekstravagantnijih u svijetu, a posebna atrakcija je kad veslači gondola odmjeravaju snage u Kanalu Grande. Gužve koje su i tokom posljednjeg karnevala zavladale od Duždeve palate, preko Trga svetog Marka pa dalje, nisu uspjele da skinu nikome osmijeh sa lica.
Venecijanski karneval
Prvi zvanični venecijanski karneval održan je 1268. godine. Tada je bila uobičajna pojava po gradu vidjeti ljude koji šetaju s maskama na licu, premda su jedan period karnevali bili zabranjivani zbog porasta kriminala. Zaštitni znak karnevala, venecijanska maska, ostala je sinonim zavjera, preljuba i spletki, ali takođe i “čarobni štapić” koji svakom omogućava da se zabavlja na način koji mu odgovara i da se ruše mnoge granice dozvoljenog. Maske, kojima su se nekad prikrivale klasne razlike, tokom karnevala se mogu kupiti na svakom koraku, od onih najskromnije izrade pa do originalnih nastalih u rukama vrhunskih umjetnika, a sve zavisno od toga koliko ste novac spremni dati za prikrivanje svog lica.
Pored karnevala i zamamne ljepote same Venecije, kolone turista je definitivno uvećala priča da je grad, čiji je nivo na 40 centimetara iznad mora, počeo da tone po dva centimetra godišnje. Iako i dalje traju diskusije o tome, turistički impuls je svakako postignut. Uglavnom, Venecija punim plućima diše tokom čitave godine, a želite li doživjeti ovaj grad, treba da prošetate otvorenog srca uskim uličicama i preko mostova. Sunčano vrijeme, ko ima sreće da se tada nađe u Veneciji, olakšava razgledanje grada jer ako padne velika kiša, postavljaju balvane da bi ljudi mogli da prolaze ulicama pokrivenim vodom. Tada se treba naoružati strpljenjem, gumenim čizmama ili drugom izdržljivom obućom. Važno je napomenuti da u centru Venecije “stop” važi za automobile, a “da” za korake. Međutim, ukoliko ste ograničeni vremenom, za razgledanje je ipak najbolje koristiti vodene autobuse (vaporetti), koji utvrđenim redom vožnje prolaze kroz kanale i plove prema obližnjim ostrvima (Lido, Murano, Burano…).
Gondole
Naravno, ukoliko sanjate o pravom duhu grada na vodi, tu su gondole, pa za nekoliko desetina evra možete da uživate u ovim pozlaćenim i crnim lađama, te da se prepustite mašti zavaljeni u mekane jastučiće. Kanal Grande, najduži kanal, njihova je najpoznatija “ulica” i udarna vodena saobraćajnica koja razdvaja stari dio grada na dva dijela. Prvo što ćete vidjeti kad brodom prilazite Veneciji jeste bazilika svete Marije od Zdravlja (Basilica di Santa Maria della Salute), poznata i samo kao Salute, slavna venecijanska crkva. Smještena je na mjestu gdje se Kanal Grande stapa sa zalivom svetog Marka, te ponosno dočekuje putnike i otvara svu raskoš Venecije. Koracima se putem stiže na Trg svetog Marka, jedini trg u gradu koji je dovoljno veliki da se nazove piazza. Svi ostali trgovi u Veneciji se, zbog manje veličine, zovu campi. Trg je do posljednjeg pedlja ispunjen turistima i pored veličanstvene odore obasjan je sjevanjem bliceva mnogobrojnih fotoaparata.
Glavna svečanost venecijanskog karnevala održava se upravo na tom trgu, a tu se nalazi i pozornica na kojoj se izvode predstave i performansi. Tu ćete pored neizbježnih turista biti u društvu i golubova, dok će vas nadgledati brojne statue lavova sa krilima, glavnog simbola svetog Marka i uopšte same Venecije. Najveće kolone turista su ispred bazilike svetog Marka, koja se nalazi na tom trgu, izgrađena još početkom 9. vijeka, mnogo puta rušena, građena, nadograđivana i mijenjana. Pokloniti nešto za ukrašavanje crkve ili njeno proširenje bilo je stvar prestiža među trgovcima i političarima, bazilika je postajala sve raskošnija i upečatljivija, pa joj je dodato i ime Zlatna crkva. Oni koji uspiju da se popnu na zvonik svetog Marka ostaće zadivljeni jer se vidi cijela Venecija, njeni trgovi, krovovi i gotovo čitava laguna.
Na samom trgu se nalaze radnje i nekoliko kafića, a kruži priča da je ruski bogataš Roman Abramovič u jednom od njih ostavio dva miliona evra kako bi ga rezervisani sto čekao kad god dođe u ovaj grad na vodi.
Na raskošnu baziliku svetog Marka naslanja se istorijski centar političke moći u Veneciji – Duždeva palata. (Palazzo Ducale), sjedište nekada najmoćnije sile Jadrana. U pitanju je dominantna gotička građevina karakterističnih bijelih arkada koja gleda na lagunu. Upravo je iz te palate, gdje je i živio, dužd upravljao Mletačkom republikom sve do kraja 18. vijeka.
Sjedište mletačke vlasti je odražavalo moć i bogatstvo same Republike. Bilo je to vrijeme u kojem je Venecija bila na vrhuncu i vjerovatno najbogatiji svjetski grad i centar svjetske trgovine. Poslije pada Mletačke republike 1797. godine, više nije centar moći, ali ne gubi na ljepoti. Prema odluci italijanske vlade 1923. godine postaje muzej otvoren za javnost, kao što je to i danas.
Palata je Mostom uzdaha (Ponte dei Sospiri) povezana sa zatvorom. Za taj most se vežu dvije priče kako je dobio ime. Onima koji su u velikoj ljubavi sigurno će više odgovarati verzija da je dobio ime po uzdasima zaljubljenih parova koji bi se upravo na tom mjestu poljubili tokom zalaska sunca. Međutim, oni koji mogu da podnesu suroviju priču čuće da je most izgrađen u 17. vijeku kako bi povezao stari zatvor, smješten u Duždevoj palati, i novi, odmah preko rijeke. Tako bi šetnja tim mostom bila posljednji pogled na slobodu za mnoge robijaše koji su išli na pogubljenje ili u ćelije, te bi uzdisali gledajući spoljni svijet ili svoje bližnje koji su plakali za njima. Govori se da je jedan od rijetkih zatvorenika koji je uspio pobjeći iz strogo čuvanog zatvora slavni ljubavnik Kazanova. A najpoznatiji most koji prelazi preko glavne plovne arterije Venecije je most Rialto (Ponte di Rialto). Most je izgrađen za tri godine u 16. vijeku, a njegov tvorac Antonio da Ponte je da bi dobio taj posao morao pobijediti velike arhitekte, čak i čuvenog Mikelanđela. Nakon što je most sagrađen, neki arhitekti su tvrdili da se most u takvom obliku ne može održati i da će se srušiti, što i danas demantuju brojni turisti na njemu.
Pored tog mosta i uz kanal se nalazi veliki broj kafića i restorana, gdje se čuje žamor raznih jezika svijeta, tu su i prodavnice sa suvenirima, a takođe i tezge, koje su u doba karnevala prepune fascinantnih maski i kostima. Dok pijete espreso ili kapućino u nekom od kafića, pomislićete sigurno kako su to najbolji kofeinski napici koje ste probali do tada, a uživaćete još u pogledu na gondole, impozantnoj arhitekturi i nasmiješenim ljudima.
Uz Kanal Grande se protežu palate, dok se uz sporedne kanale nalaze mnogobrojne crkve, zgrada opere, kuće, a “zalutate” li malo dalje, otkrićete zelene oaze, vrtove, klupice za sjedenje i malene galerije.