Štap za pecanje, rijeka ili jezero i dobro rasploženo društvo – to je skoro sve što vam je potrebno da biste se bavili ribolovom. Sličan je slučaj i sa sportskim ribolovom, koji se pomalo čemu razlikuje od onog rekreativnog, nakon kojeg ćete možda doći kući sa večerom.
Tačnije, u sportskom ribolovu se u 90 posto slučajeva riba vraća u vodu. Za one koji se bave sportskim ribolovom postoje jasni propisi koji govore koliko koje ribe je dozvoljeno ponijeti kući, kako bi se održala prirodna ravnoteža vodenog ekosistema.
U želji da vam što više približimo svu čar sportskog ribolova, razgovarali smo sa ribolovcem iz Gradiške Aleksandrom Bižićem, koji se ovim sportom bavi skoro 20 godina.
“Počeo sam pecati sa pokojnim ocem, kada sam imao tri, četiri godine, i od tada sam to zavolio. Mnogim ljudima se ovaj sport čini dosadnim, ali naprotiv, može biti jako zabavn, pogotovo kada imate dobru ekipu i ako imalo znate da se takmičite sa njima”, kaže za eTrafiku 24-godišnji Bižić.
Za ovaj sport nije vam potrebna određena fizička spremnost (iako ona nikada nije na odmet), pol i godine takođe nisu presudni, naš sagovornik kaže da postoji mnogo žena ribolovaca, a jedini uslov je, ustvari, da imate dozvolu za ribolov. Godišnja dozvola se može izvaditi u ribolovnim društvima, kojih je na području Srpske 50.
Oni su objedinjeni u krovnu organizaciju Sportsko ribolovni savez Republike Srpske (SRSRS) koji broji 10.000 aktivnih članova. Ribolovna dozvola za 2014. godinu iznosi 70 KM i propisana je odlukom Ministarstva poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede.
“Svako društvo dobija određeni dio vode na kojem može loviti ribu određeni period, s tim da taj dio mora poribljavati, i plaćati određenu naknadu. Osim toga, postoje propisi koji jasno govore koja riba se može loviti, kada i koliko”, kazao nam je potpredsjednik SRSRS Milovan Živković.
Svako sporstko ribolovno društvo ima organizovanu ribočuvarsku službu, profesionalnu ili amatersku (volontersku) koji čuva riblji fond i bez toga ne može gazdovati vodom. Nedozvoljeno ponašanje na vodi ribočuvar može kazniti oduzimanjem opreme za pecanje, pa čak može oduzeti i vozilo. Neke rijeke imaju stalnu zabranu za ribolov jer se u njima stalno mrijesti određena vrsta, na primjer rijeka Krupa nadomak Banjaluke.
Veliki problem predstavljaju krivolovci, koji love bez dozvole i tako narušavaju vodeni ekosistem. Njihov glavni motiv je profit, jer su cijene ribe na crnom tržištu poprilično visoke.
“Ubijanje strujom je jedan od najtežih prestupa i čini najviše štete ribljim vrstama. Struja ne bira koju vrstu ubija, a krivolovac uzme ono što je njemu interesantno. Naše ribočuvarske službe uhvatile su se u koštac sa tim na vrijeme, pa smo uspjeli da suzbijemo upotrebu minskih sredstava na našim vodama. Opasnost predstavlju i ribolovci koji rone i podvodnim puškama ubijaju ribu”, naglašava Živković.
Osim toga, krivolovci bacaju mreže i cenkere na mjestima gdje to nije dozvoljeno, tačnije, u zoni sportskog ribolova. Najdrastični oblici krivolova su na jezerima u Hercegovini, Bilećko jezero je napadnuto sa strane zato što graniči sa Crnom Gorom. Udruženja u Bileći i Trebinju pored stalno zaposlenih čuvara imaju i čuvare-volontere i nastoje suzbiti ovu vrstu krivolova kroz akcije, a u njihovom radu kroz poribljavanje pomoć imaju od HE na Trebišnjici. Krivolov caruje i na graničnim rijekama sa Srbijom, kažu u Savezu, mada je Srbija preduzela neke rigoroznije korake tako da se krivolov dosta suzbija.
Takmičenja
Kao i usvakom drugom sportu, i u ovom postoje različita takmičenja, u Bosni i Hercegovini postoje opšta, regionalna i državna takmičenja
“U BiH sam bio na većini takmičenja, od opštinskog, regionalnog, državnog tj. premijer lige, a poslije toga sam išao na veća takmičenja kao što su međunarodna takmičenja, Evropsko i Svjetsko prvenstvo, i naravno Olimpijada. Na takmičenjima bude poprilicno dosta gledaoca, oduševim se svaki put, pogotovo ako idem negdje dalje”, priča Bižić.
“U RS tradicionalno imamo dobre takmičare, imamo dosta entuzijasta koji se sami finansiraju, i onih koje društva šalju na takmičenja. Imamo zlatnu medalju u flaj fišingu na Evropskom prvenstvu 2010. godine, imamo prvaka svijeta u kategoriji lica sa invaliditetom, Radu Kelečevića”, ističe Živković.
Republika Srpska ima dobre destinacije za sve vrste ribolova, pa tako i za takmičarski. Izdavajamo Gradišku koja ima uređnu stazu koja zadovoljava evropske normative, određeni protok, visina, dubina vode, određena vrsta i količina ribe, dužina staze i drugo.
Oprema za veća takmičenja je poprilično skupa, čak i do nekoliko hiljada maraka. Za sportski ribolov je potreban stek štap, dugačak 11,5 – 13 metara, koji sam košta od 500 pa čak i do 8.000 KM. Međutim, za početnike dobra je i ona nešto jeftinija oprema koja sadrži štap, torbu za pribor i pribor (udice, plovci, olova i sl.), čuvarka, meredov, stolicu, mamce, hranu za ribu, ali i dobru volju. Osim toga, kvalitetnog ribara odlikuje upornost i dobro poznavanje vode, te ponašanje u skladu sa datim propisima i pravilima.
eTrafika.net – Jovana Savanović