Krvavim zapletima oko Igara nije bio kraj u Meksiku. Olimpijske igre su odavno viđene u političkim krugovima kao prilika da se istaknu i propagiraju svoji ciljevi. Međutim, šansu da se postignu uspjesi vidjeli su u Igrama i teroristi.
U Minhenu 1972. godine desila se krvava drama u izraelskom paviljonu. Poslije upada palestinskih terorista iz organizacije “Crni septembar” ubijena su prvo dvojica članova izraelske reprezentacije, apotom su u pucnjavi na aerodromu, kao taoci, stradali njih devetorica. Tako je sport na najgrublji način korišćen da se zadovolje sopstvene političke aspiracije .
Prethodni nastavak:
Olimpijske igre – Druga strana sporta (7): Crni panteri u Meksiku
Minhenski masakr
Osam palestinskih terorista iz organizacije “Crni septembar” ušlo je u zgradu gdje su bilismješteni izraelski atletičari i ubili dvojicu a devetoro držali kao taoce za vrijeme akcije. Svi taoci su ubijeni tokom kontraverzne akcije njemačke policije u pokušaju da ih spase. Od osam terorista, petorica su ubijeni tokom akcije spašavanja, dok su trojica uhapšenii predate Libiji malo manje od dva mjeseca poslije napada.
Ovaj teroristički napad prouzrokovao je brojne akcije izraelske obavještajne službe “Mosad”, koja je i poslije 20 godina sprovodila atentate na planere i izvršioce minhenskog masakra.
Prema izvještajima medijskih izvora, napad je počeo u 4:30 sati, 4. septembra 1972. godine. Pet članova terorističke grupacije “Crni septembar” je u 4:10 preskočilo dva metra visoku ogradu koja je bila postavljena oko Olimpijskog sela. Bili su obučeni u sportske trenerke i nosily sportske torbe u kojima je bio arsenal oružja. Pomogli sui m američki sportisti koji su se u isto vrijeme vraćali u selo, misleći da pomažu sportskim kolegama.
Nakon ulaska u selo, našli su se sa još trojicom i krenuli ka zgradi gdje je bio smješten izraelski tim. Teroristi su onda uz pomoć ukradenih ključeva ušli u apartmane koji su koristili Izraelci. Buku na vratima je čuo Josef Gutfrojnd, izraelski rvački sudija. Kada je krenuo da ispita šta se dešava, video je da se vrata prvog apartmana otvaraju. Pokušao je da spriječi upad terorista u apartman tako što je svojim tijelom blokirao ulaz. Ostale članove izraelskog tima je probudio tako što je vikao da pobjegnu iz apartmana. Tokom nastalog haosa, dva člana izraelskog tima su uspjeli da pobjegnu a još petorica sportista, dva doktora pri timu kao i šef izraelske delegacije Šmuel Lalkin su uspjeli da se sakriju. Nakon ulaska u apartman, teroristi su počeli da prebacuju sve sportiste iz jednog apartmana u drugi. Tom prilikom je Moše Vajnberg, rvački trener pokušao da napadne teroriste kuhinjskim nožem ali je upucan i ubijen. U isto vrijeme je i dizač tegova, Josef Romano napao i povrijedio jednog od Palestinaca prije nego što je ubijen rafalima ispaljenih iz automatskog oružja.
Teroristi su ostali sa devet taoca.
Ovu terorističku grupu su sačinjavale osobe iz izbjegličkog logora u Libanu, Siriji i Jordanu, a pripadnici palestinskog fedajena .
Vođa grupe bio je Lutif Afif, zvani Isa, koji je sa još dvojicom terorista radio u Olimpijskom selu na raznim lokacijama gdje su nekoliko nedjelja pratili Izraelce i planirali napad.
Ostali teroristi su došli u Minhen vozom i avionom nekoliko dana prije početka napada.
Grupa je zahtijevala trenutno oslobođenje 234 palestinskih zatvorenika iz Izraela kao i oslobađanje dva njemačka terorista koji su bili zatvorenici u Njemačkoj i njihov bezbjedan transport u Egipat. Izraelska vlast je odmah odgovorila i poručila da nikakvih pregovora neće biti. Njemci pod vodstvom kancelara Vilija Branta i ministra unutrašnjih poslova, Hans-Ditriha Genšera su odbili ponudu Izraelske vlade da pošalje svoje specijalne trupe u Njemačku. Umjesto toga, Njemci su cijelu operaciju obavili sa članovima policije koji nisu imali specijalan trening za takve situacije. Njemcima je cijeli ovaj slučaj bio poseban trn u oku, zato što se radilo o jevrejskim taocima. U toku pregovaranja, oni su nekoliko puta ponudili beskrajnu sumu novca za puštanje taoca sa visoko rangiranim njemačkim predstavnicima. Obene ponude su odbijene. Rok za ispunjenje zahtjeva je prvo pomjeren za tri sata, a poslije toga još za pet. Palestinci su prijetili egzekucijom talaca ako se njihovi zahtjevi ne ispune. Njemački šef policije Manfred Šrajber zajedno sa Ahmedom Tunijem, koji je predvodio egipatski tim, su direktno pregovarali sa teroristima kada sui m ponovili ponudu njemačke vlade: beskrajnu količinu novca. Palestinci sui m odgovorili d aim novac ništa ne znači, niti d aim njihovi životi išta znače. Njemci su poslije toga poslali malu trupu njihove granične policije, da bi zauzeli mjesta za moguć protivnapad. Prerušeni u sportiste sa olimpijskim trenerkama i naoružani automatskim puškama, oni su zauzeli svoja mjesta. Oni nisu bili obučeni za protivterorističke akcije, niti su imali neki konkretan taktički plan.
eTrafika.net