Na svu sreću, Petar Ilič Čajkovski, živio je u XIX vijeku. Tehnološki nazadnijem, ali po svemu sudeći menalno i civilizacijski naprednijem u nekim sferama života. Na sreću, jer se tako ovaj ruski velikan klasične muzike i jedan od najvećih kompozitora spasio toga da bude kažnjen zbog svog opredijeljenja. Seksualnog.
Čajkovski je, naime, bio homoseksualac, iako u formalnom braku sa ženom. Da su se kockice sudbine posložile drugačije, i da je rođen 100 godina kasnije, vjerovatno bi se u XXI vijeku našao u zamišljenoj konverzaciji sa ruskim vlastima, možda čak i sa samim predsjednikom, s obzirom da je bio veoma poznat. Da skratimo, priča bi išla nekako ovako: “Vi ste veliki kompozitor, stvarate predivnu muziku, naše ste nacionalno blago, ali moraćemo da vam oduzmemo vašu djecu, ne ljutite se jel’ da?“
A ovakav scenario, odnosno zamišljeni razgovori mogli bi se u bliskoj budućnosti odvijati ukoliko stupi na snagu zakon koji je nedavno predložen u ruskoj Dumi od strane člana vladajuće poslaničke grupe Alekseya Zhuravleva, koji doslovno oduzima roditeljsko pravo homoseksualnim roditeljima. Zakon propisuje da će porodice u kojima se praktikuje “netradicionalni” seks biti obuhvaćene ovim zakonom. Ostaje pomalo nejasno šta se podrazumijeva pod netradicionalnim seksom. Pretpostavimo da se pod tim podrazumijeva istospolni seks, a ne način vođenja istog među heteroseksualnim partnerima. Zakon dalje predviđa da je nadležan i u slučajevima da supruga sumnja da joj muž praktikuje netradicionalni seks, i da će nadležne institucije istražiti slučaj. Sprdali smo se sa Iranom i njihovom modnom policijom, vjerskom policijom, a eto, u Rusiji, bastionu pravoslavlja dobili bismo seksualnu policiju. Ili homoseksualnu, kako je već nazovu.
Homoseksualna zajednica u Rusiji već trpi mnoge restrikcije, hvaljene od mnogih porodično, patrijarhalno, religijsko patriotskih organizacija, a na udaru kritika boraca za ljudska prava. Na primjer, homoseksualnost je uklonjena sa ruske liste mentalnih bolesti tek 1999. Djecu može usvojiti samo heteroseksualni par, ali ukoliko je osoba sama, tj. nije u braku, može to učiniti bez obzira na seksualno opredjeljenje (što bi novi zakon nulirao). U Moskvi su zabranjene homoseksualne parade. U junu ove godine predsjednik Putin potpisao je zakon kojim se zabranjuje propaganda “netradicionalnih” seksualnih odnosa među maloljetnicima. Djeci je dakle zabranjeno, ako ćemo široko tumačiti ovu odredbu, čak reći da homoseksualci postoje, da su među nama. Država koja brani ovakve banalne činjenice i koja ne može preko usta da prevali riječ homoseksualizam, nego koristi lingvističke egzibicije tipa netradicionalna seksualna zajednica, morala bi da se zamisli vraća li se u neka sovjetska vremena.
Iako se redovno par postotaka homoseksualaca po matrici proglašavaju krivcima za bijelu kugu u cijelom nizu zemalja, eto čak i kada imaju djecu, to opet nije u redu. Ili da li se iko zapitao u kakvim porodicama je odraslo 99.9% homoseksualaca? Homoseksualne porodice su novitet u posljednjih nekoliko godina i to u šačici evropskih zemalja. Homoseksualizam prati ljudsku vrstu hiljadama godina unazad.
Ali, biće dobro dok su ovakve zabrane u nazovimo to sovjetskom stilu, a ne prerastu u recimo njemački stil iz 30-ih godina. A ovaj zakon o oduzimanju djece roditeljima mogao bi biti dosta sličan. Ne bi bilo bitno kakav život pružate svojoj djeci, da li ih odgajate da budu dobri ljudi, školujete, učite strane jezike, nikad niste digli ruku na njih, učite ih da budu lojalan građanin svoje države, sve to bi palo u vodu ukoliko biste bili homoseksualac. Bili biste obilježeni i ostali biste bez svoje djece.
Putin je nedavno izjavio da rusko društvo nije homofobno, jer eto Čajkovski je bio gej, ali ga Rusi vole, iako ne vole to što je bio gej. Ako on tako kaže onda mora da je tako.
eTrafika.net – Goran Stojković