Samo pet knjiga, koje su se pojavile između 1486. i 1925, „ubile” su svojim sadržajem najmanje 60 miliona ljudi.
Procjenjuje se da su, po broju žrtava koje su one posredno izazvale, najsmrtonosnije knjige bile „Vladalac” Nikole Makijavelija, „Protokoli sionskih mudraca” do danas nepoznatog autora (ili više njih) i „Majn kampf”. Za njima slijede preostale dvije „Manifest komunističke partije” Karla Marksa i Fridriha Engelsa te „Malj za vještice” Hajnriha Kramera i Jakoba Springera.
„Obračun” s nepodobnim članovima ljudskog društva i zajednice započeo je, prema sačuvanim knjigama – izvorima, 1486. godine kada se u Njemačkoj pojavila knjiga „Malleus maleficarum” -“Malj za vještice” dvojca Kramer-Springer.
Lov na glave
Ona je, po mišljenju mnogih mjerodavnih, bila prvi „priručnik” za lov na vještice i osnovni „izvor” inkvizicionih sudovima koji su sudili vješticama. Zahvaljujući „tekstu” ove knjige, neutvrđen broj ljudi, hiljade, uglavnom nevinih, poslato je u smrt. Samo godinu dana pošto se pojavila, do 1669, ova knjiga je postala bestseler u današnjem smislu i doživela je 36 izdanja širom Evrope. Koliki je bio ukupni tiraž, danas je nemoguće utvrditi, ali njen „učinak” – hiljade ubijenih i spaljenih grešnika – posredno svjedoči o njenom uticaju.
Sljedeći „priručnik” za masovno uništavanje, Makijavelijev „Vladalac”, pojavio se 1532. i smatra se “svetom knjigom” za sve kasnije tirane u ljudskoj istoriji. Makijaveli zagovara da vladalac ne mora da ima nikakve skrupule, da je iznad svih emocija, a „svaki cilj opravdava sredstvo”. Ukratko, njegovi principi, nama danas poznati kao „makijavelizam”, bili su inspiracija mnogim kasnijim diktatorima i samodršcima.
Procjenjuje se da je Marksov i Engelsov „Manifest komunističke partije”, poslije Biblije, jedna od najobjavljivanijih knjiga svih vremena. Svjetlost dana ugledala je 1848. i smatra se da je nanijela najveće zlo čovječanstvu – kad je riječ o broju žrtava koje su pobijene zbog ideje! Iako ideje tvoraca „Manifesta” i danas zvuče prihvatljivo i životno, zagovarajući jedno gotovo idealno društvo jednakosti, u stvarnosti su izazvale stvaranje najbrutalnijih režima u istoriji ljudskog roda koji su donijeli bijedu, patnju i smrt.
Procjenjuje se da je samo tokom Staljinove vladavine u SSSR, zbog „ideoloških razlika”, umrlo između šest i 20 miliona ljudi, a iz istog razloga, u Kini, pod vladavinom Mao Cedunga, između 15 i 43 miliona ljudi! Ideji se sedamdesetih godina prošlog veka priključio i Pol Pot iz Kambodže (Kampućije), koji je na „zalasku” komunističke ideje u svijetu, poslije Staljina i Mao Cedunga, sprovodeći izvorne ideje komunizma, ubio najmanje tri miliona svojih sunarodnika…
Sjeme mržnje
„Protokoli sionskih mudraca”, koji su se pojavili prvi put u Evropi 1903. godine, govorili su, gotovo usput, kako su to htjeli da predstave autori, o navodnim tajnim planovima Jevreja za dominaciju u cijelom svijetu i samo pojačali već postojeću, viševjekovnu mržnju u Evropi prema Jevrejima, što je tokom Drugog svjetskog rata kulminiralo Holokaustom.
Prvi put su objavljeni 1903. kao feljton u nastavcima u jednom dnevnom listu u Sankt Peterburgu i izazvali nevjerovatno interesovanje. Ubrzo se „Protokoli” štampaju kao brošurica i postaju, u današnjem smislu, bestseler u čitavoj Evropi i doživljavaju nevjerovatne tiraže. Njihovoj popularnosti uopšte nije naškodilo tvrđenje stručnjaka da je ova knjižica, u stvari, čist plagijat, inspirisan političkom satirom koju je 1864. napisala Moris Žoli i objavila u jednom belgijskom dnevnom listu pod naslovom „Dijalog Makijavelija i Monteskjea u paklu”. Drugim riječima, izmišljotina koja nema veze sa stvarnošću, ali koja je otjerala u smrt milione Jevreja. Knjižica, ili pamflet, je korišćena, a i danas se koristi, za podgrijavanje mržnje prema jevrejskom narodu. U većini zemalja svijeta ona je zabranjena, ali se posebno u državama na Bliskom istoku, koje su i dan-danas neprijateljski raspoložene prema Izraelu, koristi i dalje kao moćno sredstvo protiv jevrejske države!
Sve ideje iz prethodnih vijekova o superiornosti pojedinih rasa, apsolutističkoj vladavini, beskrupuloznom stizanju do cilja, ostvarivanju ideoloških postavki po svaku cijenu bez obzira na broj žrtava, na kraju je „sažeo” vođa Trećeg rajha Adolf Hitler u svojoj programskoj knjižici „Majn kampf” koja se pojavila 1925, još u vrijeme kada je budući diktator, tada još slikar u pokušaju, počinjao da gradi svoje ideološko carstvo koje će samo neku godinu kasnije zapaliti cijeli svijet i usmrtiti više desetina miliona ljudi širom planete. Procjenjuje se da su Hitlerova slijepa opsjednutost superiornošću njemačke, arijevske rase nad svim ostalim na svijetu i, posebno, antisemitizam, „ubili” između osam i 12 miliona ljudi samo u Evropi.
Gotovo je nepoznato da su stručnjaci odavno, analizirajući ovu knjižicu koja je gotovo šest godina sijala smrt po svijetu, utvrdili da je Hitler, pišući svoj program za dotad neviđeno osvajanje i porobljavanje čovječanstva, pored „Malja” i „Vladaoca”, inspiraciju crpio i iz gotovo nepoznatog spisa Francuza Gistava le Bona, koji je 1895. godine objavio knjigu pod naslovom „Većina: studija uma naroda”. Nesporno je, ipak, kažu, da su Hitlera kada je pisao „Majn kampf” najviše inspirisali „Protokoli sionskih mudraca”.
Press Express