Više od 400 djece, omladine i odraslih prošlo je kroz Školu crtanja i slikanja galerije UDAS, koja u Banjaluci djeluje u sklopu istoimene organizacije amputiraca.
Tokom osam godina postojanje Škole, svoje umjetničke vještine unaprijedili su osnovci, srednjoškolci, kao i odrasli, ali i oni koji su željeli da se uz stručno mentorstvo pripreme za prijemni ispit na Akademiji. Nikola Zec iz organizacije UDAS rekao nam je da je Škola organizovana sa željom da djeci pruže priliku da svoje slobodno vrijeme provode na jedan drugačiji i kreativniji način.
„Ideja vodilja je bila da se djeca druže i upoznaju, te razvijaju nova prijateljstva. Škola prati program školske godine, krećemo u septembru i radimo do juna, sa pauzom u januaru. Aktivnosti su u potpunosti prilagođene djeci i njihovim školskim obavezama, koje moraju biti na prvom mjestu. Radionice organizujemo subotom, a polaznike dijelimo u grupe prema starosnoj dobi“, navodi on.
Da bi se neko priključio Školi ne mora krenuti od početka, već može doći bilo kada tokom godine. Za pohađanje ne postoje nikakvi uslovi, već samo dobra volja. Na kraju školske godine organizuje se i izložba nastalih radova na platnu, kada polaznici drugima prezentuju ono što su stvarali tokom godine.
Tokom posjete UDAS-ovoj Školi crtanja i slikanja zatekli smo Miru Ćulibrk (57) kako predano radi na novoj slici. Otkrila nam je da je velika zaljubljenica u slikanje, te da je upravo u UDAS-u naučila ono što nije mogla u ranijem školovanju. Po struci ekonomista, subotom redovno izdvaja dva sata za umjetnost, a ukoliko se desi da propusti svoj termin osjeća se nepotpuno.
„Tokom četiri godine sam dosta toga naučila. Sam rad mi mnogo znači, ta atmosfera i opuštanje. Mnogo slikara sa Akademije navrati i uputi nam neku sugestiju ili kritiku, što nam je dragocjeno. Nije mi prioritet da moji radovi budu savršeni, važno je da se meni dopadaju i da uživam u njihovom stvaranju“, priča nam ona, ne spuštajući kist.
Sa velikim entuzijazmom govori o svom načinu rada. Najviše voli pejzaže, dok se portreta kloni. Za jednu sliku potrebno joj je oko mjesec dana rada, a pošto nema prostora za sve svoje slike, većinu njih pokloni prijateljima, dok one kojima nije zadovoljna ostavlja sebi.
„Prošlih mjesec-dva sam se mučila sa uljem, prilično sam nestrpljiva da bih čekala da se jedan sloj osuši da bih drugi nanijela, najviše mi leži akril. Prije četiri godine cilj mi je bio da naslikam zimu jer sam mislila da se to ne može uraditi, a od tada sam ih naslikala četiri ili pet“, govori pokazujući nam dva ulja na platnu koja su spremna da ih ponese kući.
Učestvovali i na Olimpijadi u Sočiju
Za mlađu grupu, koju čine djeca od 4-5 godina pa do srednjoškolaca, zadužena je slikarka Maja Šolak koja Školu crtanja i slikanja vodi posljednje dvije godine. Tokom rada polaznici prolaze kroz sve crtačke i slikarske tehnike, osim ulja na platnu.
„Najviše ima djece između 6 i 10 godina, oni vole da slikaju i da se druže. Naravno, ima tu i mlađih, kao i srednjoškolaca koji se spremaju za Akademiju ili dolaze da rekreativno slikaju. Zastupljene su sve tehnike, osim ulja na platnu koje je zahtjevno za djecu. Kreću od ugljena na papiru, pa idu do kolaža, akvarela, akrilnih boja, a završavamo sa slikom na platnu, koje na kraju budu izložene ovdje u galeriji, čemu se djeca najviše raduju“, priča nam Šolakova, te pokazuje na stolice u UDAS-u, koje su prepune boja što su umjesto na platnu završile upravo na njima.
Kako bi što više promovisali rad svojih učenika, galerija UDAS prati javne pozive za takmičenja dječijih crteža širom svijeta. Tako su 2014. godine na Olimpijadi u Sočiju izloženi crteži učenika Škole crtanja i slikanja, u sklopu Umjetničke olimpijade. Takođe, na svjetskom takmičenju dječijih crteža u Bugarskoj, rad učenice iz UDAS-a osvojio je treće mjesto. Trenutno pripremaju radove za takmičenje u Kini.
Grafičar Srđan Kosić posljednjih pet godine vodi grupu za odrasle u sklopu Škole crtanja i slikanja, kroz koju je do sada prošlo tridesetak polaznika.
„Neki dostignu svoj maksimum i odustanu od škole, pa nastave slikati kod kuće, a neki ostanu uporno tragajući i pokušavajući da nešto novo otkriju. Trenutno imam četvoro učenika, od kojih dvoje spremam za prijemni ispit na Akademiji, a drugo dvoje je tu već nekoliko godina. Tokom godine bilo je potpunih amatera, kao i ljudi koji su već slikali sami kod kuće. Uglavnom dolaze kako bi dopunili svoje znanje. Ako dođu odrasli koji imaju vremena i volje da slikaju, počinjemo iz početka“, priča nam Kosić.
Pored slikarstva, u program pomalo uvrštavaju vajanje i slikanje po zidu. Planiraju raditi i mural, ako dobiju dozvolu da oslikaju zid zgrade. Što se tiče finansija, Škola je besplatna za djecu osoba sa invaliditetom i djecu sa invaliditetom, dok za sve ostale košta 30 KM mjesečno. U cijenu je uključen sav materijal, a polaznici nastale radove nose kući.
eTrafika.net – Vanja Stokić