Jedno od prijatnijih iznenađenja prošle filmske sezone bio je film „The Farewell“. Bez neke veće reklame osvojio je nagradu Zlatni globus. Bavio se smrću najmilijih, stavljajući akcenat na kinesku porodicu koja živi u Americi. Film koji ove godine, u određenim segmentima, ima sličnosti sa „The Farawell“ i mnoge asocira baš na njega jeste „Minari“. Kao i „The Farawell“ i „Minari“ je nedavno osvojio nagradu Zlatni globus i bavi se porodicom, doduše južnokorejskom, koja živi u Americi. Mnogi mu predviđaju bar jednu nominaciju za „Oskara“, a takođe je kao i „The Farewell“, osvojio popriličan broj nagrada.
Piše: Vedran Grahovac
Radnja filma prati južnokorejsku porodicu koja se iz Kalifornije seli u malo i ruralno mjesto Arkanzas. Dolaskom u Arkanzas, oni počinju ispočetka. Kuća u kojoj žive vrlo je skromna kao i sredina koja ih okružuje. I dok supruga Monika (Monica) negoduje što je došla u mjesto koje baš nije onakvo kakvo je zamišljala, suprug Džejkob (Jacob) je pun elana i volje i želi da baš na tom mjestu napravi farmu pilića i cjelokupno imanje. Taj poduhvat počeće traženjem vode, odnosno traženjem izvora. Pored problema sa adaptacijom na novu sredinu, moraće se prilagoditi na život sa bakom Sundžu (Soonja), Monikinom majkom, koja iznenada dolazi iz Južne Koreje.
Kroz priču o promjeni adrese, reditelj se zapravo, bavi pitanjem doma kao jednim od centralnih motiva ovog filma. Doma kao mirne luke i temelja na kojem počivaju naše porodice. U ovom slučaju, taj dom tek treba da se izgradi i postane temelj jednog novog početka. Onog početka koji je, u stvari, san o nekom boljem i uspješnijem sutra. To je onaj san o kojem većina nas mašta, ali se samo malobrojni usude da krenu putem koji vodi do njegovog ostvarenja. Kako to obično i biva, taj put je sve samo nije lak. Najčešće, ishod tog puta, pored raznih okolnosti, prevashodno zavisi od nas, naših stavova i našeg pristupa. Upravo o tim pristupima, između ostalog govori i „Minari“. Kroz likove supruge i supruga, reditelj nam prikazuje dva dijametralna stava, a koja se tiču puta ka tom snu.
Stvaranje farme, u ovom slučaju je i stvaranje nečega što simbolizuje novi život, koji uprkos nadanjima nikako da dođe. S tim u vezi, nije slučajno da „poduhvat“ ove porodice počinje traženjem izvora vode, koji zapravo simbolizuje život. Takođe, ovo je priča o porodici, onome šta ona jeste i načinu na koji ona funkcioniše. U slučaju različitih karaktera i stavova supružnika, što je slučaj u ovom filmu, to funkcionisanje će biti otežano i do cilja, odnosno „sna“ biće teže doći.
Sliku kompleksnosti porodice kao zajednice, reditelj gradi upravo kroz likove supružnika kao i kroz lik bake koja iznenada dolazi iz Južne Koreje. Za razliku od supružnika, ona je poprilično nekonvencionalna, drugačija i svoja. Svojim prisustvom dovešće do određenih promjena u okviru ove porodice. Njen odnos sa Dejvidom, djetetom supružnika, koji ima probleme sa srcem, vrlo je interesantan i bitan za radnju. Prateći tok njihovog odnosa, koji će se mijenjati, pratimo i samu porodicu upoznajući se bolje sa njom.
Iako ne primarno, reditelj se dotiče i pitanja identiteta kao jednog vrlo složenog i kompleksnog pojma. U ovom slučaju, on se odnosi na Južnu Koreju, matičnu zemlju likova filma. Nije to pitanje samo onog, bar kod nas najčešće nacionalnog identiteta, nego, naprotiv, identiteta u smislu kulture i običnih životnih navika. Bilo da se radi o hrani i povrću, odnosno, onome što je u sferi interesovanja ove porodice. U tom kontekstu, treba pomenuti južnokorejsku biljku minari, po kojoj se film i zove, a koja se ovdje nekoliko puta potencira i pojavljuje. Zapravo, ona je vrlo bitna za samu suštinu filma. Njeno sjeme iz Južne Koreje donosi baka i sadi ga na potoku. Upravo je minari njihova poveznica sa matičnom zemljom, pa samim tim i njihovim identitetom. Prateći život minarija, shvatamo kako je početak moguć, a da su prilagođavanje i borba sastavni dio tog, kao i svakog drugog početka.
Vrlo dobrog scenarija, glume i interesantnih likova, „Minari“ će nas na trenutke zasmijati ali i rastužiti. Pored djeteta Dejvida, od likova naročito treba izdvojiti baku Sundžu i jednog komšiju ove porodice. Takođe, treba pomenuti vrlo efektan i emotivan dramski kraj. „Minari“ je jedan od onih, naizgled običnih i nepretencioznih filmova koji će nam vratiti osmijeh na lice i ispuniti nas pozitivnom energijom. Film kome su se povećale šanse da osvoji nagradu Oskar, a naročito nakon što je pored favorizovanog “Another round” osvojio Zlatni globus u kategoriji najboljeg stranog filma.
Godina: 2020.
Država: Amerika.
Režija: Lee Isaac Chung.
Scenario: Lee Isaac Ghung.
Uloge: Alan S.Kim, Yeri Han, Noel Cho, Steven Yeun.Yuh-jung Youn.
Žanr: Drama.
Trajanje: 115 minuta.