1968. godine prateći ubistvo borca za ljudska prava Martina Lutera Kinga, učiteljica Džejn Eliot je pokušala objasniti pitanja diskriminacije, rasizma i predrasuda svojim učenicima koji su tada bili treći razred.
Ne osjećajući da su učenici shvatali diskusiju koja obično nije interaktivno djelovala među manjinama u njihovom seoskom gradu, gospođa Eliot je započela dvodnevnu vježbu “plave oči / braon oči” kako bi ojačala nepravednost u diskriminaciji i rasizmu te tako učenike naučila da je loše biti rasista i diskriminisati druge. Učenici sa plavim očima su dobili povlašćen tretman i bili su superiorni u odnosu na one sa smeđim očima na jedan dan; postupak je preokrenut idući dan, a gospođa Eliot je iste beneficije dala učenicima sa braon očima.
Kao rezultat toga, bez obzira na to koju grupu je Eliot favorizovala, ona se pokazala entuzijastičnijom u odnosu na onu koja nije bila favorizovana. Favorizovani su na pitanja odgovarali brzo i precizno i imali su bolje rezultate na testovima; oni koji su bili diskriminisani osjećali su se slabije, oklijevali su i bili su nesigurni u svojim odgovorima, a imali su i loše rezultate na testovima.
Izvor: boredpanda.com