Godinama unazad lezbejski filmovi su među najtraženijima na pornografskim sajtovima. Međutim, oni zapravo prikazuju iskrivljenu sliku lezbejske veze, žene svode na isključivo seksualnu konotaciju i predstavljaju ih kao zabavu za muškarce.
Piše: Melani Isović, naslovna fotografija: Pixabay
Nagrađivana pjesnikinja Adrienne Ric jedna je od onih koje su uvele potčinjenost žena i lezbejki u srž poezije. Predavala je na različitim univerzitetima u SAD, a 1980. godine objavljuje esej “Obavezna heteroseksualnost i lezbejsko postojanje”. Esej nas tjera na razmišljanje o promjenama i lezbejskoj vidljivosti, strukturama lezbejske seksualnosti i ulozi književene kritike.
“Pornografija prikazuje žene kao zadovoljavanje seksualnih apetita, lišene emocionalnog konteksta bez individualnog značenja ili osobnosti, tačnije kao robu koju muškarci trebaju konzumirati. Lezbejska pornografija je stvorena za muške oči, podjednako je lišena emocionalnog konteksta ili identiteta pojedinca. Najgora poruka koja pornografija prenosi je da su žene prirodni seksualni plijen muškarca i da je za žene u osnovi seks mazohistički, da je poniženje ugodno, a fizičko zlostavljanje erotika. Uz ovu poruku dolazi i druga da je heteroseksualno uparivanje normalno, dok je seksualnost između dve žene ‘bolesna’. Pornografija proširuje spektar zdravog ponašanja koje muškarci smatraju prihvatljivim i takvo ponašanje oduzima ženama njihovu autonomiju, dostojanstvo i seksualni potencijal, kao i ljubav”, navodi ona.
Pogrešna slika o lezbejkama
S.I. u razgovoru za eTrafiku navodi da se kroz porno filmove stvara pogrešna slika o jednom prosječnom lezbejskom paru. Kako ističe, veliki broj ljudi koji gledaju takve sadržaje na Internetu, u realnom svijetu neće podržati dvije žene u tome da osnuju bračnu zajednicu ili usvoje dijete.
“Lezbejske filmove uglavnom gledaju muškarci i većina njih mašta o tome kako će imati odnos sa njima. Međutim, kada je u pitanju javnost, svi ti muškarci koji na google pretraživaču kucaju ‘lesbian porn movie’ nikad neće podržati dve žene u tome da osnuju bračnu zajednicu, a nikako da usvoje dete i zajedno ga izdržavaju. Jer ipak je to za njih bolesno i to dete mora imati oca i majku“, objašnjava S.I.
Za razliku od porno filmova gdje se lezbejkama pridružuju i muškarci, u stvarnosti lezbejke to neće željeti.
„U dosta filmova se pojavljuje muškarac i po njima je to normalno, ali kada ih odbiješ ide ona čuvena rečenica da je to bolesno. Čak se zna desiti da i prete, da nam se unose u lice. Nekada nam kažu ‘pokazao bih vam ja šta je pravi seks’ i da ćemo tada ‘odustati od bolesnog odnosa i shvatiti pravu prirodu postojanja muškarca i žene'”, navodi ona.
Dvije vrste homofobije
Naša druga sagovornica objašnjava da je svojim autovanjem shvatila da postoje dvije vrste homofobije, jedna upućena muškarcima, a druga ženama.
„Gej muškarci puno češće bivaju žrtvama fizičkog nasilja i govora mržnje. Iako su lezbejke većinom isključene iz takve vrste nasilja, homofobija u tom slučaju ima preobrazbu i zajedno sa mizoginijom dovodi do jedne prilično jednodimenzionalne percepcije žene“, objašnjava M.S. za eTrafiku.
Homoseksualna pornografija ranih 70. godina XX vijeka je distribuisana na crnom tržištu, dok se pomalo stišala propaganda koja je žene predstavljala kao domaćice, majke i supruge. Deset godina poslije se desio procvat porno industrije.
“Tada je smisao žene u društvu postao dosta jednostavniji od prijašnjeg. Njeno postojanje se svodi isključivo na zadovoljenje tuđih potreba i fantazija koje i jesu produkt porno industrije. Sam Ted Bundy, jedan od najpoznatijih serijskih ubica prošlog vijeka, je za svoje zločine nad ženama optužio porno industriju”, navodi M.S.
Posljedice porno filmova u kojima se prikazuju muškarci u lezbejskim odnosima se svakodnevno ispoljavaju. One nerijetko dobijaju pozivnice za takozvane “trojke”.
“Postojanje lezbejki je zahvaljujući medijima predstavljeno upravo kao golicanje mašte voajera i jedna od najrasprostranjenijih seksualnih fantazija. Nisu samo muškarci ti koji pokušavaju oživjeti porno filmove, dešavalo se i da straight žene vrlo otvoreno traže nekoga za eksperimentisanje”, objašnjava M.S.
Sa druge strane, kada je potrebno javno istupiti za prava lezbejki, većina ljudi se povlači.
“Iz moje perspektive je to zato što nas ne shvataju ozbiljno i što se naše postojanje svodi na ispunjenje tuđih zahtjeva. Možda je i zbog straha od toga ‘šta će narod reći’ jer kod nas je, nažalost, još uvijek važnije šta će drugi reći nego šta je naše lično mišljenje. A možda je i većina zaboravila da imaju pravo na lično mišljenje koje ne mora biti samo ponavljanje napamet naučenog tuđeg mišljenja”, navodi M.S.
Seksualno uznemiravanje je neizostavan dio njihovog života.
“Društvo gej muškarce vidi kao oličenje ljudske perverzije i najgore sodomije, a lezbejke kao prepredene žene nezasite seksa. Ne negiram postojanje i jednog i drugog, ali oni nisu većina. Postoje pojedinci, bilo koje seksualne orijentacije, koji jesu takvi, ali većina nas smo zapravo sasvim normalni ljudi, kao i svi ostali”, govori ona.
Svođenje na seksualnu konotaciju
Maja Šenk iz organizacije za lezbejska ljudska prava Labris iz Beograda govori za portal eTrafika da porno industrija lezbejke svodi na nivo zabave za muškarce.
“Smatram da porno industrija dodatno stereotipizira lezbejke, kao i da portretiranje lezbejki u mainstream porno industriji i filmovima potvrđuje stereotipe da su sve lezbejke ‘strejt’ kada upoznaju pravog muškarca, ali i fetišizira lezbejske seksualne odnose, umanjuje njihov značaj, te ih svodi na nivo zabave za muškarce”, objašnjava ona.
Izvještačeni porno filmovi umanjuju emotivni i mentalni koncept istospolnog odnosa između dvije žene.
“Ono što bih prevashodno naglasila je da se u porno industriji prikazuju isključivo žene tj. lezbejke koje se izgledom i ponašanjem uklapaju u heteronormativne šablone kako bi bile ugodne oku muškarca, kao i da se kompleksni lezbejski emotivni, romantični i seksualni odnosi svode isključivo na seksualni čin. A takvo razmišljanje ne samo da svodi žene i lezbejke na seksualnu konotaciju, nego i negira postojanje seksualne privlačnosti između dvije žene osim u kontekstu ugađanja muškarcima. Negira se postojanje psiholoških i emotivnih aspekata jednog ženskog istopolnog odnosa, te ponovo utvrđuje isključivo binarni heteroseksualni model posmatranja intimnih, emotivnih odnosa”, navodi Maja.
Kako ističe, muškarcima je prihvatljivo sve što njih ne isključuje, i što služi njihovoj zabavi i užitku, te ne zadire u patrijarhalne, cisrodne, heteroseksualne norme društva.
“Lezbejke su u redu kad se radi o njihovim fantazijama upravo zbog toga što se lezbejski odnos banalizira i ne posmatra kao ‘pravi’. Ženama heteronormativnog izgleda (kakve su jedino prikazane u pornografskim sadržajima) se ‘oprašta’ što su lezbejke jer je to u očima muškaraca evidentno iz razloga što nisu našle ‘onog pravog'”, objašnjava Maja Šenk.
Smatra da se o štetnosti porno industrije i nerealnih standarda već mnogo govori u raznim krugovima i aspektima upravo zbog stvaranja nerealnih očekivanja, frustracija, slike o tijelu i intimnim odnosima.
“Dodatni problem u kontekstu predstavljanja lezbejskih odnosa u mainstream industriji upravo je brisanje postojanja intimnog odnosa u kojem žene uživaju sa ženama bez želje da u njega uključe muškarce na bilo koji način, dakle brisanje ideje da su žene same sebi dovoljne, kao i brisanje lezbejske egzistencije u globalu”, objašnjava Maja.