Stari Grci su je nazivali umjetnošću muza.
Džimi Hendriks je u njoj vidio jedinu istinu u ovom svijetu.
Bob Marli ju je koristio da pobijedi bol.
Opijat masa, čista i neokaljana emocija, melodija egzistencije ili jedno od najvažnijih sredstava komunikacije, muzika postoji uporedo sa čovjekom te ostaje ključan dio veze koje nas spaja, veze koja nas razdvaja i veze koja nas čini.
Tajna veze savremene muzike leži u njenoj ranjivosti, otvorenosti ka sudu kako profesionalaca, tako i amatera zbog čega danas muzika postaje komercijalno blago, izraženo u valutama i klikovima na društvenim mrežama.
Ne čudi što smo zaboravili da je muzika zapravo forma umjetnosti koja je inspirisala velike umove i budila kreativne duhove naše istorije.
Njemački filozof Fridrih Niče je u životu bez muzike vidio grešku. Čuveni tvorac kovanice “Bog je mrtav“, pogrešno protumačene i prenošene kroz generacije, čak je i u samom Bogu vidio pjevača, glavnog kompozitora ljudske numere.
U komadu Džulijana Janga „Fridrih Niče – Filozofska biografija“, autor izdvaja biser intelektualnog titana filozofske misli, biser koji osvijetljuje Fridrihovu percepciju zvuka i tona ovozemaljskog bivanja.
Bog nam je dao muziku da bi nas, prevashodno, vodila ka gore.
Muzika ujedinjuje sve kvalitete: može da nas ushiti, može da nas oraspoloži ili da slomi najčvršća srca mekoćom svojih melanholičnih tonova.
Ali, njen primarni zadatak jeste da vodi naše misli ka višim stvarima, da nas uzvisi pa čak i da učini da zadrhtimo…
Umjetnost muzike često priča prodornijim zvukom nego riječi poezije, i obuzdava najskrivenije pukotine srca…
Pjesma uzdiže naša bića i vodi nas ka dobrom i istinitom. Ali, ako muzika služi samo kao razbibriga ili bilo kakva vrsta taštog razmetanja, ona postaje grešna i štetna.
Sigurno je da Niče ne bi bio očaran prizorom mladih koji konzumiraju muziku jedino i isključivo kao sredstvo razbijanja brige te koji u njoj ne prepoznaju svetost umjetničke ekspresije.
Za Ničea je zvuk predstvaljao izvor sreće, sitnicu koja stvara neizmjerno zadovoljstvo duha i tijela, jer, kako je zapisao nekoliko dana prije svog četrdesetog rođendana:
Kakve sitnice stvaraju sreću!
Zvuk gajdi.
Bez muzike, život bi bio greška.
Nijemac zamišlja čak i Boga kao pjevača.
eTrafika.net – Jelena Bjelaković