“Pravi rock se svira po klubovima. Najbolja je svirka do 300 ljudi, tamo gdje skoro svakom možes vidjeti oči. Sve preko toga, veliki koncerti, sve je to showbiz”, kaže doktor za r'n'r Milić Vukašinović, objašnjavajući stanje u kojem se muzika nalazi, izumire li i kako je održati.
Piše: Goran Cvjetković
Tribinu pod nazivom “Kako (ni)je propao Rock ‘n’ Roll” organizovao je Z.E.T. festival u Banjaluci, a pored Vukašinovića govornici bili su prof. dr sociologije Braco Kovačević, muzički kritičar Bane Lokner, te muzičari Petar Lovšin i Ivan Dečak. Razgovarajući o rock muzici iz vremena bivše Jugoslavije, mogućnostima koje pruža Internet, kao i o načinima promocije koja je postala veoma važna u današnje vrijeme, Milić Vukašinović iznio je zanimljivo viđenje situacije.
“Zašto se ni za jednu drugu muziku ili pojavu u show biznisu ne kaže da će umrijeti ili da umire, nego samo za rock? On možda samo nije više dominantan kao prije, ali postoji i nema nikakvih naznaka da će umrijeti. Samo generacije koje su rasle uz r'n'r postavljaju ovo pitanje, ovi klinici i ne shvataju o čemu mi pričamo. Ne može umrijeti dok neko stvara rock i dok neko sluša taj isti rock”, kaže bivši bubnjar Bijelog dugmeta.
Interesatno poređenje fudbala i rock muzike dao je Petar Lovšin, koje je istakao da se rock prvenstvno stvara i radi zbog sebe.
“Rock'n'roll i fudbal su mi na neki način slični. Recimo, niko se ne pita da li je umro fudbal. Ne, fudbal je danas najveći biznis, ali nije to više onaj fudbal kao prije, kada se nije toliki novac vrtio oko igrača. Vrhunac fudbala je bilo to što je i Crvena zvezda bila šampion, kao i drugi ne tako bogati klubovi. Danas to mogu biti samo najbogatiji klubovi, a ljudi kažu da nije umro, niti se to pitaju”, rekao je on.
Jednu od ključnih stavki, koja je dovela do pitanja da li rock izumire, iznio je muzički kritičar Bane Lokner.
“Vi i danas imate veliki broj bendova koji egistira, koji svira, što je veoma dobro. Šta je loše? Novi bendovi nemaju novu muziku. To je centralni i ključni problem. Svedoci smo da na današnjim koncertima publiku čini populacija koja ima preko 40 godina. Primjera radi, to je kao da imate amfitetatar od 1500 studenata, od kojih 600 svira u bendovima, ali ih ovaj ostatak ne sluša”, zaključuje on.